Zoals te verwachten, waren we allemaal (op Menno na, natuurlijk) vroeg wakker. En tot onze grote verrassing zagen we blauwe luchten en zon. Dat hadden we niet verwacht na alle regen van gisteren. Na ontbeten te hebben in ons hotel, gingen we op pad. We konden onze fietsen pas om 10 uur ophalen, dus zijn we eerst maar een stuk gaan lopen door de wijk Georgetown. Een gezellige, oude wijk met veel winkels en restaurantjes. Maar eerst hebben we een wandeling gemaakt door het Georgetown Waterfront Park, een park langs de oevers van de Potomac River.

Daarna gingen we de fietsen ophalen bij Big Wheel Bikes, maar dat verliep niet zo makkelijk. De knul in de winkel had duidelijk geen zin om te werken, wat werden we onbeschoft behandeld. Op een gegeven moment zei ik dat hij ons beter ons geld kon teruggeven, dan zouden we wel ergens anders fietsen regelen. Maar goed, uiteindelijk hadden we 6 fietsen en een soort van verontschuldiging over zijn gedrag. We konden op pad!

Over Key Bridge reden we richting Rosslyn, in deze wijk hadden Walter en ik vorige keer overnacht. Onze eerste stop was bij het US Marine Corps War Memorial, ook wel Iwo Jima Memorial genoemd. Dit memorial is opgedragen aan de manen en vrouwen van de US Marine Corps, die zijn gesneuveld. Het beeld is gebaseerd op een bekende foto van militairen die de vlag plaatsen op Iwo Jima.

Daarna zijn we doorgegaan naar Arlington Cemetery. Allereerst hebben we de Visitor Center bezocht, met weer een interessante tentoonstelling van de Cemetery. Op deze begraafplaats zijn verschillende politieke figuren en heel veel Amerikaanse soldaten begraven. Het bekendste graf hier is dat van president JF Kennedy en zijn vrouw Jackie. Ook 2 kinderen van het echtpaar liggen hier begraven. Erg indrukwekkend om te zien, vooral door de eenvoud van de graven. Het is een silence plek, iedereen is hier ook stil en respectvol. De hele begraafplaats is heel indrukwekkend, overal die velden met witte grafstenen.

Daarna doorgelopen naar het graf van de onbekende soldaat. Hier vind je 3 graven van onbekende soldaten uit de 2e wereldoorlog, de oorlog in Vietnam en de oorlog in Korea. Deze plek wordt 24 uur per dag bewaakt door militairen, ieder half uur vindt er een wisseling van de wacht plaats. Ook dit is weer een plek van respect, iedereen moet blijven staan en stil zijn. Tijdens de wisseling van de wacht begon het te regenen, maar dat duurde gelukkig niet lang. Daarna zijn we nog naar de memorial van de overledenen van de aanslag op het Pentagon gegaan, deze hadden Walter en ik nog niet gezien. Helaas was dat wel een eind lopen, en omdat de zon weer was doorgebroken was het erg warm geworden. Terug in de visitor center hebben we dan ook snel wat flessen water gekocht.

Daarna fietsen we over de Arlington Memorial Bridge de Potomac River over. Voordat we de monumenten op de National Mall zouden gaan bezoeken, wilden we eerst wat eten. Op de Mall zelf is niets te krijgen, dus op zoek naar een Subway voor een lekker broodje. Dit was wel even uit de richting en helaas begon het ook weer te regenen. Deze keer een flinke stortbui. Dus zijn we maar bij de Subway blijven hangen totdat het weer wat droger en lichter werd. Al met al heeft dat een uur geduurd.

We wilden langs het Witte Huis fietsen, maar alles was afgezet. Volgens de bewaking zouden we er morgen wel langs kunnen fietsen, dus dat proberen we morgen dan maar. Doorgefietst naar het begin van de Mall om toch wat monumenten te bezoeken. Gelukkig was het weer droog geworden en kwam de zon weer tevoorschijn. Allereerst zijn we naar het Vietnam Veterans Memorial gegaan. Door zijn eenvoud een heel indrukwekkend monument. Het bestaat uit een uit 2 delen bestaande muur van zwart graniet, waarin de namen zijn gegraveerd van ongeveer 58.000 soldaten die tijdens de Vietnam oorlog zijn gesneuveld of als vermist zijn opgegeven.

Daarna door naar het Lincoln Memorial en de Reflecting Pool. Het Lincoln Memorial vereert president Abraham Lincoln, de man die de slavernij afschafte en het land door een burgeroorlog sleepte. Het is een klassiek bouwwerk met binnenin een groot beeld van Lincoln, totale hoogte is 9.10 meter. Het beeld lijkt levensecht, net of hij zo uit zijn stoel kan opstaan. Vanuit het monument kijk je uit over de Reflecting Pool en het Washington Memorial.

We lopen verder richting het Korean War Veterans Memorial, waarmee de Koreaanse oorlog (1950-1953) wordt herdacht. Hier staan 19 beelden van soldaten, die een groep uitbeelden die op patrouille zijn.  Bij dit monument hoort ook een granieten muur waarop de gezichten van gesneuvelden zijn gezandstraald en een vijver die de Pool of Remembrance heet.

De fietsen weer gepakt en doorgereden naar het National World War II Memorial. Met dit monument worden de Amerikaanse slachtoffers van de 2e wereldoorlog herdacht. Het is een prachtig monument om te zien, met middenin een grote vijver, de Rainbow Fountain. Hier hebben we even lekker met onze voeten ingezeten.

Omdat het mooi weer was geworden, besloten we om toch nog verder te fietsen en een rondje rond het Tidal Basin te rijden. Hier vind je het Thomas Jefferson Memorial en het Martin Luther King Jr. Memorial. In de verte zagen we weer donkere wolken aankomen. Omdat het al 5 uur was, besloten we terug te fietsen naar ons hotel. Dan had iedereen ook de tijd om zich even op te frissen voordat we zouden gaan eten.

We hadden een tafel gereserveerd bij Clyde's in Georgetown, hier hadden Walter en ik de vorige keer ook gegeten. En we hadden ook wel trek na zo'n hele dag fietsen en wandelen. Natuurlijk besloten de kinderen allemaal een hamburger te nemen, we zijn tenslotte in Amerika. Walter en ik hadden een steak met frites. Nu liggen we moe in bed, tijd voor mijn dagelijkse verslag. Walter slaapt al, dus voor de foto's zullen jullie tot morgen moeten wachten.